ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΛΕΥΚΑΡΑ: ΛΕΥΚΑΡΑ: Η ζωή στα Λεύκαρα 70 χρόνια πριν

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

ΛΕΥΚΑΡΑ: Η ζωή στα Λεύκαρα 70 χρόνια πριν

ΛΕΥΚΑΡΑ: Η ζωή στα Λεύκαρα 70 χρόνια πριν: Την καθημερινότητα μιας άλλης εποχής δείχνουν φωτογραφίες του γνωστού Ελλαδίτη φωτογράφου Απόστολου Βερβέρη. Οι φωτογραφίες που ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΠΑΝΩ ΛΕΥΚΑΡΑ, "ΤΑ ΩΡΑΙΑ"

Τα όμορφα ΛΕΥΚΑΡΑ σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε

Τα Λεύκαρα βρίσκονται σε ύψος περίπου 584μ, στα νοτιοανατολικά της οροσειράς του Τροόδους και απέχουν 43 χλμ. από τη Λάρνακα, 50 χλμ. από τη Λευκωσία και 50 χλμ. από τη Λεμεσό.
Για περισσότερα επισκεφτείτε και την ιστοσελίδα:

http://talefkara.blogspot.gr/

Σε οποιαδήποτε περιοχή της Κύπρου, της Ελλάδας ή του εξωτερικού και να διαμένουμε, δεν ξεχνάμε την ταυτότητά μας, τον πολιτισμό μας, την παράδοσή μας, και τον προνομιακά προικισμένο με μια ποικιλία βλάστησης τόπο μας, τα Λεύκαρα. Για αυτό πρέπει να διασωθεί και να αξιοποιηθεί η φυσική και πολιτιστική κληρονομιά μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, οι παραδόσεις και η μουσική μας.
Επίσης είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουν οι απανταχού ξενιτεμένοι και απόδημοι Λευκαρίτες και οι νέοι μας μια ζωντανή σχέση, με τα Λεύκαρα και γενικότερα με τη Κύπρο μας.

ΔΗΜΟΣ ΛΕΥΚΑΡΩΝ

Οι Άγγλοι κατακτητές χώρισαν το νησί σε 15 διοικητικές περιοχές (διαμερίσματα) και τα Λεύκαρα έγιναν η πρωτεύουσα ενός από τα διαμερίσματα αυτά, που περιελάμβανε 33 χωριά. Οι Άγγλοι ανακήρυξαν τα Λεύκαρα σε Δήμο (1883 μ.Χ.) γεγονός που άλλαξε την όλη πορεία της εξέλιξης της κωμόπολης.

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του Λαϊκής Αρχιτεκτονικής, το οποίο χαρακτηρίζει τα Λεύκαρα. Το μουσείο είναι ένα αρχοντικό του 19ου αιώνα (κατοικία Πάτσαλου), όπου ο χρόνος έχει σταματήσει και θυμίζει στον επισκέπτη το παρελθόν. Οι καναπέδες, οι μεγάλοι ξυλόγλυπτοι καθρέφτες, τα παλιά κρεβάτια και τα κοστούμια του σπιτιού του αξιωματούχου και ευγενή, είναι μερικά από τα υπέροχα εκθέματα του Μουσείου. Το καμάρι του μουσείου όμως, είναι η παλιά συλλογή Λευκαρίτικου κεντήματος του 19ου αιώνα που εκτίθεται σε ένα από τα δωμάτιά του.

Εξωκλήσι, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (στα Κάτω Λεύκαρα).

Το ξωκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (12ος αιώνας), είναι ένα μέτριο εκκλησάκι, όπου παλιά (επί καιρό τουρκοκρατίας) ήταν η Μητρόπολη Κιτίου και Λευκάρων. Τότε διέθετε κελιά και ήταν χώρος για φιλοξενία του Δεσπότη. Είναι κτισμένο σε Βυζαντινό ρυθμό μετά τρούλου, στα ανατολικά των Πάνω Λευκάρων και στη νότια άκρη των Κάτω Λευκάρων ανάμεσα σε αγρούς.

Λευκαρίτικα κεντήματα

Τα Λεύκαρα είναι ξακουστά σε όλες σχεδόν τις γωνιές της Γης για τα υπέροχα Λευκαρίτικα κεντήματα. Οι Λευκαρίτισσες κεντούσαν αρχικά τα όμορφα αυτά κεντήματα για να στολίσουν τα σπίτια τους, αργότερα όμως, περί τα τέλη του 19ου αιώνα πίστεψαν πως αυτά τα κομψοτεχνήματα θα μπορούσαν να στολίσουν σπίτια και άλλων περιοχών. Έτσι άρχισε το εμπόριο των Λευκαρίτικων κεντημάτων και δεκάδες τολμηροί νέοι του χωριού ταξίδεψαν προς κάθε κατεύθυνση με μια βαλίτσα στο χέρι με στόχο να πωλήσουν τα περίφημα κεντήματα και να γυρίσουν πίσω στο χωριό με ένα αρκετά σεβαστό ποσό.

Το «λευκαρίτικο» είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η κεντητική τέχνη και η λαϊκή παράδοση

Η ΑΡΓΥΡΟΧΟΪΑ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑΡΑ

Η αργυροχοΐα στα Λεύκαρα, με βάση χρονολόγηση συλλογής ασημικών που προέρχονταν από τα Λεύκαρα, είναι πιθανόν να εμφανίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα. Ωστόσο η τέχνη της αργυροχοΐας ακμάζει πραγματικά στα Λεύκαρα τις δεκαετίες 1960,1970 και 1980 χάρις στους ονομαστούς αργυροχόους της οικογένειας Καλοπαίδη.

Η ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΥΚΑΡΩΝ (ο Σχηματισμός Λευκάρων)

Τα Λεύκαρα είναι γνωστά σε όλους τους γεωλόγους του κόσμου για τα πετρώματά τους που αποτελούν το Γεωλογικό Σχηματισμό Λευκάρων (Lefkara Formation). Γεωλογικά τα πετρώματα αυτά προέρχονται από θαλάσσια ιζηματογενή πετρώματα ηλικίας 50 – 70 εκατομμυρίων χρόνων και είναι ασβεστολιθικά και πυριτολιθικά, πυριτιωμένες κρητίδες, (ο πυριτόλιθος είναι είδος κερατόλιθου). Είναι λευκόχρωμα πετρώματα, αλλά κάποτε περιλαμβάνουν μεγάλες φλέβες από πυριτόλιθο σκούρο, γκρίζο, γκριζογάλανο, ροδόχρου ή καφέ. Από γεωλογική άποψη στην περιοχή της κωμόπολης είναι οι αποθέσεις του γεωλογικού σχηματισμού Λευκάρων που χαρακτηρίζονται από την παρουσία κρητίδων (κιμωλίας), από μάργες (αργίλους) και κερατόλιθους (σχιστόλιθους), ενώ λίγα χιλιόμετρα έξω από τη κατοικημένη περιοχή δυτικά και βόρεια κυριαρχούν τα πυριγενή πετρώματα της Ζώνης του Τροόδους. Ένας λόγος που επηρέασε τη γεωγραφική τοποθεσία του χωριού (στους πρόποδες του λόφου της Σωτήρας) ήταν και η ύπαρξη υπογείων υδάτων. Χαρακτηριστικό της ύπαρξης υπογείων υδάτων είναι τα πηγάδια που υπήρχαν στα Λεύκαρα. Παλιά τα Λεύκαρα ανεπτύχθησαν κοντά στη φυσική πηγή που ζώνεται μέχρι σήμερα (την Πηγή) και αργότερα επεκτάθηκαν λόγω του υπόγειο συστήματος των υδάτων που υπάρχει στη περιοχή και της κατασκευής των πηγαδιών.

Astragalus macrocarpus subsp.lefkarensis - Αστράγαλος ο μακρόκαρπος υποείδος των Λευκάρων.

Το πιο σημαντικό είναι ότι τα Λεύκαρα έδωσαν το όνομά τους σ’ ένα πολύ σπάνιο ενδημικό φυτό, το οποίο εντοπίστηκε για πρώτη φορά στα Λεύκαρα και ευδοκιμεί στη γύρω περιοχή. Το φυτό είναι ο Astragalus macrocarpus ssp. Lefkarensis (Αστράγαλος ο μακρόκαρπος υποείδος των Λευκάρων, της οικογένειας των ελλοβοκάρπων). Είναι πολυετές φυτό (έως 60 εκ. ύψος) με εύρωστους χνουδωτούς βλαστούς. Είναι σπάνιο γιατί βρίσκεται μόνο στη Κύπρο και σε κανένα άλλο σημείο του κόσμου. Πιο συγκεκριμένα βρίσκεται σε ασβεστολιθικές πλαγιές ανάμεσα σε χαμηλούς θάμνους στην περιοχή των Λευκάρων. Έχει τα κοινά ονόματα «αρκοκουτσιά» και «πιφάνης». Ο Αστράγαλος συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των αυστηρά προστατευομένων φυτών από τη σύμβαση της Βέρνης.Το αγριολούλουδο αυτό κινδυνεύει να εξαφανισθεί από την περιοχή μας. Γι’ αυτό πρέπει να προστατευθεί και να δοθεί η δέουσα προσοχή από όλους τους Λευκαρίτες και το Κράτος ώστε να εξασφαλιστεί η προστασία και η διαιώνιση του και να μη εξαφανισθεί το όμορφο και εντυπωσιακό αυτό αγριολούλουδο. Πηγή: Περιοδικό «ΤΑ ΛΕΥΚΑΡΑ».

Allium Lefkarence. (Άλλιον των Λευκάρων).

Ξένοι βοτανολόγοι έχουν εντοπίσει στην περιοχή των Λευκάρων ενδημικό αλλά άγνωστο μέχρι τώρα είδος αγριοκρεμμυδιού, στο οποίο έδωσαν την επιστημονική ονομασία Allium Lefkarence. Ο εντοπισμός έγινε στις 2/6/1989 από τους Ιταλούς βοτανολόγους Salvatore Brullo, Pietro Pavone και Cristina Salmeri του πανεπιστημίου της Κατάνια. Το λατινικό όνομα, περιγραφή, σχεδιάγραμμα, οικολογικά και άλλα στοιχεία δημοσιεύτηκαν το 1993 στο επιστημονικό περιοδικό Candollea, τόμος 48, σελ. 279 – 290. Πρόκειται για είδος άγριου κρεμμυδιού που ανήκει στην οικογένεια των Λειριϊδών (Liliaceae).